Aşure ve Tütün

yani şunu demek istiyorum

havalar ısınınca

ya bir gece ya bir gün

saçaklı'da aşure içeriz bir

bir de efkarlanınca tütün

iyice

güneş kaybolunca

ay vurunca

buğusu sıcaktır/ sımsıcak

efkarlanmamak

elde mi dostum

garip bir dünya

ne tuhaf ne acı

aşure sıcaktır

içimizi yakar

mubah

sonra soğutur tütün

günah

aşure yerli

tütün kaçak

biri bizden biri yabancı

Ayak Sesi

köşeden sola saptın mı

sağlık ocağı görünür

bir çocuk ağlar sebepsiz

bahçede bir kadın yürür

önce ayak sesi sonra kokusu gelir

buğusu demli çayın da

görün bana kapını yüzüme vurma

güz sonunda kış başında

hülyam yakın gönlüm uzaktı

hava kararmadan daha

bahçesindeki ağaca

bir kuş kondu bir kuş kalktı

Ali Kemal Nacaroğlu

elleri

uyuşukluğuyla sopsoğuk duruyor karşımda

içimiz yaşarıyor

kaderin yeniden yaratılmasının imkansızlığı kadar

yaşamın sonu

son günleri başlıyor doğunca dünyaya

var mı?

bilmiyorum tanrı'nın elinin değmediği yeri

hep öyle deriz/ o varken şeriki yoktu

dipsizce deriz

edepsizce köksüzce ve sorumsuzca

ah ne güzel

deriz de rahatlarız

yine duruyor

yine öyle çalıyor

sağa döndü elif sola döndü yine baktı

içimin ürpertisi

gümbürtüsü değil bu yüreğimin

Ali Kemal Nacaroğlu

Gidişine Ağıt

yolumuz karanlık

elime yapışıyor yıldızlar

ben geceyi ayırıyorum

çiçekler kokuya vurgun

/ bu şiiri hafızaya al!

●

gittin bahar da gitti bıraktığın gül kaldı

bir o kumral saçların mevsimsiz sümbül kaldı

●

dal gebeydi meyveye kurt kemirdi bitirdi

ısırgan çiçekleri otlar sazlıklar kaldı

●

ayak izlerin ve göz yaşların bıraktığın

nice baş dönmelerim ve kıvranmalar kaldı

●

gittin bahar da gitti kaç mevsim geldi geçti

güller zambaklar soldu çalılar dikenler kaldı

●

haklar özgürlükler ak kanatlı güvercindi

sen gittin onlar gitti yüreğim sızlar kaldı

●

gittin bahar da gitti çiçek kaldı gül kaldı

artakalan gülüşün o hatıralar kaldı

●

garez edeyim bari yüzünü görmeyeyim

deme kim bu gönlüme dökülmedik su kaldı

●

çekil git toprağımdan billah hem vallah kemal

gelme seni nedeyim bende hayalin kaldı

●

gittin bahar da gitti bıraktığın gül kaldı

bir o kumral saçların mevsimsiz sümbül kaldı

heybem boş

Ha vurdular aha vuracaklar beni

Azrail çevirir ölüm kucaklar beni

  

Dilenciyim heybem boş sana geldim

Senin kapından kovacaklar beni

Güneş değil ateş değil aşk değil

Yakar daha başka sıcaklar beni

  

Darağacı yanda divan kurulur

Sorgusuz sualsiz asacaklar beni

  

Susadım aşkına nasıl geleyim

Bir hiç uğruna uçurur uçaklar beni

  

Bağrıma binlerce hançer saplanır

Kesmez bildiğimiz bıçaklar beni

Ha vurdular aha vuracaklar beni

Azrail çevirir ölüm kucaklar beni

Kahrolası

Murat telefon etmeden önceydi

Sonra beni bir it ısırdı kelimelerde

Kahrolası kancık ısırdı işte

Rengini bilemem ısırdı işte

Teravihten önce miydi sonra mı

Diyelim önce olsun ta gündüz

Ne bileyim gafil avlandım -

Kara köpek şarkı söyle gülerdi

Sanmayasın hayra alamet değil

Fahri şikayetim sana ısırdı-işte

Kadere inanır asi değilim

Bu ne haldir şimdi durup dururken

Celallenmek neden nazlanmak sonra

Yüreğin ağlarken çırpınmak niye

Dişi olduğunu biliyorum ya

Nasıl bilemedim kudurduğunu

Aniden ısırdı kahrolsun kancık

kiprikleri

zehra kardeş gibidir

ayşe helana ve katya

vardı

birinin çamaşırlarını çalanlardandı

kışın yeşil ot

dardı

yani ömür

yürek ezilirdi

gideriz lanetli kederlerle

en güzel çiçektir sonra

gül yasemin papatya

uykusuz kaldığında (gördüğü) rüya

var ya en yırtık yerinden küpelerinin

suya havaya ve toprağa

düştükten sonra

kirpiklerinden hafif elleri helana'nın

erdal beye ağıt

Gökte yıldız vardı gece

Memur dedi bana çiçek

ondan kalan tek hatıra

İrem ağlar emre ağlar

Eş dost ağlar duyan ağlar

Serviste bir bayan ağlar

Bir şeyler götüremedin

Her şey zamanda kaldı

Hele bak ne görüyorsun

Mavi gök kara toprak

Didikliyor yontuyor bil

Baş ucunda bir karınca

Sen mezarda eller evde

Uzanıyor yorganınca

Söyle nasıl nerde eskiler

Hani amca hani dede

Bu böyledir giden gelen

Kimi çalar kimi söyler

Hadi şimdi söyle bana

Kinler haset ve intikam

Nerde mal nerde mülk

Hani şöhret nerde makam

De ne zaman geleceksin

Ötelerden haber var mı

Kabir azabı zor mu

Ne diyor bak yaşlı annen

Yaptıkların örtü olsun

Yorganını ört te uyu

Sevmediğin adamların

Sana rahmet okuyor

Mezarına gidip her gün

Bre şair iyi dedin

Sana sağlık diline de

Ali Kemal Nacaroğlu

--------------------

Bu şiirin hikayesi:

ERDAL BEY ÖLDÜ. ÖLMESE İYİ (Mİ) OLURDU YA, ÖLDÜ İŞTE. ÖLMESİ GEREKİYORDU Kİ, O DA HER FANİ GİBİ ÖLDÜ İŞTE. O, ÖLDÜĞÜNDE GÖKTE YILDIZ VARDI. GECE DURAMAMIŞ. BİR TERLEMEDİR BAŞLAMIŞ. SIKINTI ALMIŞ YÜRÜMÜŞ. BANYOYA ATMIŞ KENDİNİ. SONRA UYUMUŞ. GECENİN BİR VAKTİNDE SIKINTI YENİDEN BAŞLAMIŞ. BOĞUCU BİR SIKINTI. YENİDEN BANYO. RAHATLADIM DERKEN AZRAİL... ALLAH RAHMET ETSİN AMA MEMURU BENİMLE TARTIŞIRKEN YANİ ÇİÇEK İSTERKEN OLDU HERŞEY (YANİ, BAYAN MEMURU ÇİÇEK İSTERKEN, ÇİÇEK TELAŞINDAYKEN OLDU HERŞEY. ADEM GELMEDEN DAHA.) ÖLÜM HABERİ GELDİ. MEMURU ÜZGÜN. KANAT GERDİĞİ MERURLARI DEĞİL. BEN ÜZGÜN, İSMAİL ÜZGÜN. ELLİ KÜSUR SENE VE ÇALIŞMAYLA, ÇABALAMAYLA GEÇEN YILLAR. YAS YERİNE GİDENLER VARDI. AYŞEGÜL'Ü DE GÖNDERDİM. DİYOR Kİ AYŞEGÜL: BAŞKA BİR YAS TUTUŞ ŞEKLİ. GÖRMEDİĞİM YAS TUTUŞU BURADA GÖRÜYORUM. EŞ, EVLAT VE KARDEŞLERDE ÜZÜNTÜ EMARESİ YOK. AMA ANNE ÜZGÜN. 
SEVMEDİĞİ ADAMLAARI (MEMURLARA RAHMET OKUDU ONA.) DEFALARCA MEZARINA GİTTİLER DE RAHMET OKUDULAR. SEVDİKLERİ DEĞİL.

acı

Geriye döndün mü çamurlu yoldan

orada bir park var ismi Dudayev

İçinde çimler çok, yeşil ağaçlar gür

Burada kirveler var

Yörükler de

Yıldızlar doğunca ay vurunca

köpekler ürür

(Sormuşlar nereye gidersin böyle

Karınca demiş ki yolum Kâbe'ye)

Akşam efkar gece hüzün

Sonra kar yağar yağmur çok ince

Hayat ölümlü

De neyin anlamı var ki

Hasan üşüyünce Ferit buyunca

Üşüyeni gördüm titreyeni de

Ocak yanmayınca soba tütünce

Ali Kemal Nacaroğlu

Doğuş Türküsü

Sen eşsiz söz düşüncelerinden uzak

Nakışlı kanatlarında mor kelebeklerin

Günahla sana gelmek tövbe ile buluşmak

Yeşilin koynusun mavinin bağrı ve sırrısın tüm renklerin

Sen eşsiz söz düşüncelerinden uzak

◘

Sen doğdun huzur doğdu sarhoşluklar ölmeden

Fidanın ağzı köpürdü yeniden filizlendi taze çiçekler

Bakışın semaya vurdu ve yıldızlara ve aya

Gözlerin kubbede yok oldu hiçlik eriyip gitmeden

Şimşek çığlık attı bulutlardan sen doğdun

Sen doğdun huzur doğdu sarhoşluklar ölmeden

Ali Kemal Nacaroğlu

*

bir leyla masalı

bir varmış bir yokmuş ama kesin varmış

öyküleri sonra yerleri dahi

ekvator ikliminde baharmış yazmış

bir gün bir kabile gelmiş yerleşmiş

leyla ufacıkmış ve mecnun çocuk

azaları tammış zekaları yerinde

okula gitmişmişler okumuşlar bir

saf atlarınki gibi arzuları beyazmış

eliften başlamışlar be te se cim

avamili hatmetmişler emsileyi hakeza

okumuşlar yeterince her şey bitince

leyla sukut etmiş konuşmuyormuş

oturmuşlar çöle arkalı önlü

sanki dilsizmiş tek kelime mecnun

kızın aklı kaymış erkeğin gönlü

bakmışlar konuşmuyorlar anlaşıyorlar

ne güzel demiş görenler ne güzel

ne el sevgisi girmiş ne de kedi araya

hoş ya sanki sınırı aşıyorlar

(çöl yasalarında sınır ipince)

leyla demiş annesi gel buraya

her yön yeşillenmiş nisan demişler

bir bulut dolaşmış boşan demişler